Terug van weggeweest

Dat was het dan, een maand Australië, in een zucht voorbijgevlogen. Het is fijn om thuis te zijn, niet elke dag je koffers hoeven te pakken en bijgevolg niets meer terug te vinden in een valies van 29 kg (ze was maar 19 kg toen ik vertok, ik zweer het!). Ook uitslapen, een zalige douche en chocolade worden ten zeerste geapprecieerd.

Toch zou ik er kunnen blijven. Een maand is veel te weinig, dat wist ik van op voorhand, maar meer tijd was er nu eenmaal niet. Eigenlijk zou ik gewoon willen blijven reizen. Moeilijk is het niet, toch? Koop een ticket, ga naar een hostel en als je langer blijft zoek een appartementje en een job. Heb je er genoeg van koop terug een ticket ergens anders heen. Tjonge het kriebelt om dat te doen, vooral nu ik zo veel mensen heb ontmoet die dat doen.

Maar, ja er komt altijd wel een maar, eerst een diploma behalen. Met een beetje geluk is dat nog twee jaar en met iets minder geluk drie jaar.

Ik weet dat iedereen op de foto’s zit te wachten. Ik heb welgeteld 2054 foto’s genomen gedurende die maand. Ja ik beklaag het me nu. Ik heb er een paar uur over gedaan om ze allemaal te overlopen en ik mag er niet aan denken wat een nachtmerrie het bewerken zal zijn. Geduld is een schone deugd zeiden ze vroeger, met mondjesmaat zal dat beloond worden.

Nog 7 keer slapen

En dan zit ik eindelijk op het vliegtuig richting kangoeroeland. Het heeft lang geduurd voor alles in orde was. Eerst was de vertrekdatum een probleem, dan was ik plots invalide en toen was de tour volgeboekt. Als nu mijn elektronisch visum nog zegt dat ik geboren ben op 1 april 1988 in plaats van 1 april 2008, zoals het er nu op staat dan kan ik gerust zijn.

Allemaal heel spannend en heel leuk, alleen dat inpakken is minder. Als je naar het zonnige zuiden gaat weet je wat mee te nemen: niet veel. Maar Australië is groot en kent dus wel wat temperatuursverschillen. Winterjas? Shorts? In totaal mag ik maar 20 kg mee hebben. Veel schoenen thuis laten…zucht.

Mijn fotomateriaal moet in mijn handbagage passen. Nu twijfel ik of ik mijn analoog materiaal ook mee zou nemen. Filmpjes zouden problemen geven aan de douane. Als ze door de controle met x-rays gaan worden ze belicht, minimaal wel, maar hoe minimaal? Bovendien weegt mijn camera nogal veel. Aan de andere kant heb ik een aantel toffe lenzen voor analoge fotografie en wil ik daarmee wat meer proberen.

En dan die laptop. Hij is klein en weegt amper 1,5kg maar ik kan hem niet 24/24h bij mij hebben. Is het te riskeren hem achter laten in de kamer? De accomodatie gaat van tent, logde, cruise tot hotel, resort. Toch wil ik het thuisfront op de hoogte houden van mijn belevenissen via deze blog en mijn foto’s kunnen bekijken op een iets groter scherm dan dat van mijn camera.

Alleszins, dit wordt me een avontuur. In ‘de boekjes’ lees ik dat veel bezoekers het er zo naar hun zin hebben dat ze niet meer terug komen…

Volksopbeuring valt in de prijzen

Gisteren heeft KFO Volksopbeuring een fantastische prestatie neergezet. Ze hebben in CC Nova het Oost-Vlaamse blaastoernooi gewonnen. Omdat ik er weinig van ken citeer ik hier Gert (3e foto’, helemaal rechts onder de bastuba):

De hoogste divisie waar je je zelf in kan voorstellen is de ERE divisie
Hierin stonden wij geklasseerd en stelden we ons terug in voor.
Doch door het schitterende resultaat ‘Grootste onderscheiding !’ in deze afdeling zijn we door de jury (en het provinciebestuur; de subsidiesponsor) in de SUPERIEURE afdeling geklasseerd voor 4 jaar (hoger kan niet meer !)  Wij zijn nu het EERSTE en ENIGE FANFARE orkest in O-Vl dat zich in deze categorie heeft kunnen plaatsen !”

Een dikke proficiat!